در زبان آلماني، مفعول با زبان فارسي، بسيار متفاوت است. در زبان فارسي، اگرچه مفعول واژه‌اي است که در پاسخ به يکي از دو پرسش «چه چيزي را» يا «چه کسي را» مي‌آيد، در آلماني يک نوع از مفعول‌ها اين گونه است. معمولاً اين نوع مفعول که در پاسخ به «چه چيزي را» يا «چه کسي را» مي‌آيد مفعول بي‌واسطه يا akkusativ نام دارد. يک جور مفعول هم در آلماني هست که مفعول باواسطه نام دارد؛ بدان معنا که کاري يا درخواستي با واسطه‌اي روي چيزي يا کسي رخ دهد که آن چيز يا کس مفعولِ باواسطه يا dativ نام مي‌گيرد. برخي افعال در آلماني هستند که مفعولشان باواسطه است و برخي هم بي‌واسطه و برخي هم هر دو را مي‌گيرند. برخي حروف اضافه? دستوري هستند که به هر اسمي بچسبند آن را در موقعيت مفعولِ بي‌واسطه يا باواسطه قرار مي‌دهند. مثلاً فعل gefallen به معناي «خوش آمدن» يا «پسندِ کسي شدن» در زمره? افعالي است که مفعول باواسطه مي‌خواهد. مانند جمله? زير:
نمونه‌اي از يک متن به زبان آلماني
حروف اضافه? دستوري در زبان آلماني[ويرايش]
در اين زبان، حروف اضافه? دستوري، واژه يا گروهواژه‌اي که پس از آن مي‌آيد را در يکي از سه حالت زير قرار مي‌دهد:

مفعولي بيواسطه يا akkusativ
مفعولي باواسطه يا dativ
اضافه? مِلکي يا genetiv
برخي از اين حروف اضافه، بر حسب اين که واژه يا گروهواژه‌اي که پس از آن مي‌آيد چه نقشي از نقوش سه گانه? بالا را بگيرد، معنيشان به کلي فرق مي‌کند. از اين رو، بر حسب معنايي که منظور است، ممکن است يک حرف اضافه داراي چند نقش متفاوت باشد.[?